Tesadüf…

Sabah birisinin seni düşündüğünü fark ederek uyanmak ne kadar güzel. Gece ikimiz de uykusuz kaldık mesajlaşmaktan ve bugün ikimizin de sınavı vardı. Sabah bitkin bir şekilde uyanmama rağmen yüzümde gülümseme vardı. Mutluydum beni düşünüyordu, benden etkileniyordu. Bunu bilmek bile güzeldi.

Sınav yerine geldim ve kampusün içerisinde sınav salonumu arıyordum. Birbirimize sınav yerimizi söylemememize rağmen sanki yakınlarda, yakınımda bir yerde sınava gireceği hususunda bir his vardı. Sınav başladı zaman hızla akıp gidiyor ama ben kafamı kaldıramıyordum gripten. Zar zor biraz çözdüm hapşuruk krizine girmeden önce. Sonunda pes ettim ve kafamı koydum masaya ve gözlerimi kapattım. İçimden şimdi o da bu fakültede girse ve çıkışta karşılaşsak diye geçirdim. Ama beynimdeki ses mantıklı ol bu kadarı da olur mu diyordu.

Sınavdan çıkabilmek için gerekli asgari zamanı doldurduktan sonra hemen sınavımı sonlandırdım. Çıkarken etrafa bakındım, bakındım, bakındım… Gülüp geçtim kendi kendime.

Hava oldukça serinlemişti ve yağmur başlıyordu. Üşüyordum ve bir an evvel eve gidip yatmak istiyordum. Yarım saat sonra evdeydim. Hemen telefonumu açtım ve bekledim. Ama mesaj yoktu tabiki. Mesaj attım ben evdeyim diye. Yatakta uzandığım bir anda uykuya dalmakla dalamamak arasındayken mesaj geldi. Telefonun titreşimi mi yoksa kalbimin titreşimi mi daha fazlaydı diye sorarsanız kalbim derim.

Ve yine mesaj trafiği. Onunla yazışmak bile o kadar güzeldi ki kimbilir sesini duymak nasıl olurdu?

Saatler geçti. Telefonla konuşmaya karar verdik. Kalbim yerinden çıkacak gibiydi. Onunla konuşmak sesini hissetmek ne güzeldi. Uzunca bir konuşma oldu. Sesi öyle candandı ki, beni benden almıştı adeta. Yüz yüze sohbet etmek kimbilir ne kadar güzel olacaktı… Bir ara sınava nerde girdiğini sordum. Gerçekten de aynı fakültede girmişiz ben alt katta o ise ikinci katta girmiş. Tesadüf işte… Keşke bir tesadüf de bizi karşılaştırsaydı bugün…

İçim öylesine coşuyordu ki. Bir yanım bu kadar çabuk gelişmesi garip değil mi diyordu. Bir yanımsa hayatta nefes aldığın kadarsın diyordu. Bir şeyin doğru zamanını beklemek sadece zaman kaybettirir insana…

Onun yanımda bir yerlerde olduğunu düşünerek uyumak beni mutlu ediyordu. Öyle düşündüm ve huzurlu bir uykuya daldım…

"Bir gün yolda yürüyordum 

 Bir şarkı duydum

KALBİM ACIDI..."