İçime Ruhun Kaçtı...

Beni kendine hapseden güzel gözlerin

Aniden içimi sardı

Yüreği birlikte atmayı unutmuş bir adama

Tekrar öğrettin kenetlenmeyi

İçimdeki karanlık nefesi

Nefesinle aydınlattın

Isındım Karadeniz’in hırçın rüzgarında

Kayalıklarda oturdum seni seyrettim

Yanımda belirdin...

Korktum…

Birden irkildim döndüm arabama bindim,

Bir dağ köyüne gittim gecenin ayazında,

Sonra bir baktım ki sen belirivermişsin aniden yine yanımda...

Ellerin ellerime

Gözlerin gözlerime

Nefesin nefesime karıştı

Bir oldu

Biz oldu

Rüya gibi

Kışın ortasında açan kardelen gibi...

Tam bir ay olmuş sevdiğim

İçimi lokum tadında bir aşk kaplayalı

Seninle geçen tam tamına bir ay

Ne hoş …

Hayatımdaki sensiz günler

Meğer ne eksikmiş

Duygularını bastıran

Anlatmak isteyip de anlatamayan

İçi kurumuş eksik bir şiir gibiymiş sensiz günler…

"Derelerde taş olsam

Gözlerinde yaş olsam

Sevdalık kervanına

Ben de arkadaş olsam

Olsam deli bir sevda

Yüreklerine dolsam

Sevsen sende beni

Ben sana esir olsam

Hey gidi kaçkar dağı

Kar yağmurun kalkmasın

Beklesin beni yarim

Başkasına bakmasın

Akmasın dağın karı

Eriyip te akmasın

Bu sevdamın derdi

Yüreğimi yakmasın"

Günleri geceleri seninle saydım

Adım adım

Artık senle dolaşıyorum aşk yağmurunda

İçimdeki saf çocuğa

Seninle tekrar gülümsemeyi öğrettim

İyki geldin

İyki geldim...

...Ve aniden aşık bir nefes kendi kendine yine bir şiir fısıldar...