İçime Ruhun Kaçtı...

Beni kendine hapseden güzel gözlerin

Aniden içimi sardı

Yüreği birlikte atmayı unutmuş bir adama

Tekrar öğrettin kenetlenmeyi

İçimdeki karanlık nefesi

Nefesinle aydınlattın

Isındım Karadeniz’in hırçın rüzgarında

Kayalıklarda oturdum seni seyrettim

Yanımda belirdin...

Korktum…

Birden irkildim döndüm arabama bindim,

Bir dağ köyüne gittim gecenin ayazında,

Sonra bir baktım ki sen belirivermişsin aniden yine yanımda...

Ellerin ellerime

Gözlerin gözlerime

Nefesin nefesime karıştı

Bir oldu

Biz oldu

Rüya gibi

Kışın ortasında açan kardelen gibi...

Tam bir ay olmuş sevdiğim

İçimi lokum tadında bir aşk kaplayalı

Seninle geçen tam tamına bir ay

Ne hoş …

Hayatımdaki sensiz günler

Meğer ne eksikmiş

Duygularını bastıran

Anlatmak isteyip de anlatamayan

İçi kurumuş eksik bir şiir gibiymiş sensiz günler…

"Derelerde taş olsam

Gözlerinde yaş olsam

Sevdalık kervanına

Ben de arkadaş olsam

Olsam deli bir sevda

Yüreklerine dolsam

Sevsen sende beni

Ben sana esir olsam

Hey gidi kaçkar dağı

Kar yağmurun kalkmasın

Beklesin beni yarim

Başkasına bakmasın

Akmasın dağın karı

Eriyip te akmasın

Bu sevdamın derdi

Yüreğimi yakmasın"

Günleri geceleri seninle saydım

Adım adım

Artık senle dolaşıyorum aşk yağmurunda

İçimdeki saf çocuğa

Seninle tekrar gülümsemeyi öğrettim

İyki geldin

İyki geldim...

...Ve aniden aşık bir nefes kendi kendine yine bir şiir fısıldar...

Tesadüf…

Sabah birisinin seni düşündüğünü fark ederek uyanmak ne kadar güzel. Gece ikimiz de uykusuz kaldık mesajlaşmaktan ve bugün ikimizin de sınavı vardı. Sabah bitkin bir şekilde uyanmama rağmen yüzümde gülümseme vardı. Mutluydum beni düşünüyordu, benden etkileniyordu. Bunu bilmek bile güzeldi.

Sınav yerine geldim ve kampusün içerisinde sınav salonumu arıyordum. Birbirimize sınav yerimizi söylemememize rağmen sanki yakınlarda, yakınımda bir yerde sınava gireceği hususunda bir his vardı. Sınav başladı zaman hızla akıp gidiyor ama ben kafamı kaldıramıyordum gripten. Zar zor biraz çözdüm hapşuruk krizine girmeden önce. Sonunda pes ettim ve kafamı koydum masaya ve gözlerimi kapattım. İçimden şimdi o da bu fakültede girse ve çıkışta karşılaşsak diye geçirdim. Ama beynimdeki ses mantıklı ol bu kadarı da olur mu diyordu.

Sınavdan çıkabilmek için gerekli asgari zamanı doldurduktan sonra hemen sınavımı sonlandırdım. Çıkarken etrafa bakındım, bakındım, bakındım… Gülüp geçtim kendi kendime.

Hava oldukça serinlemişti ve yağmur başlıyordu. Üşüyordum ve bir an evvel eve gidip yatmak istiyordum. Yarım saat sonra evdeydim. Hemen telefonumu açtım ve bekledim. Ama mesaj yoktu tabiki. Mesaj attım ben evdeyim diye. Yatakta uzandığım bir anda uykuya dalmakla dalamamak arasındayken mesaj geldi. Telefonun titreşimi mi yoksa kalbimin titreşimi mi daha fazlaydı diye sorarsanız kalbim derim.

Ve yine mesaj trafiği. Onunla yazışmak bile o kadar güzeldi ki kimbilir sesini duymak nasıl olurdu?

Saatler geçti. Telefonla konuşmaya karar verdik. Kalbim yerinden çıkacak gibiydi. Onunla konuşmak sesini hissetmek ne güzeldi. Uzunca bir konuşma oldu. Sesi öyle candandı ki, beni benden almıştı adeta. Yüz yüze sohbet etmek kimbilir ne kadar güzel olacaktı… Bir ara sınava nerde girdiğini sordum. Gerçekten de aynı fakültede girmişiz ben alt katta o ise ikinci katta girmiş. Tesadüf işte… Keşke bir tesadüf de bizi karşılaştırsaydı bugün…

İçim öylesine coşuyordu ki. Bir yanım bu kadar çabuk gelişmesi garip değil mi diyordu. Bir yanımsa hayatta nefes aldığın kadarsın diyordu. Bir şeyin doğru zamanını beklemek sadece zaman kaybettirir insana…

Onun yanımda bir yerlerde olduğunu düşünerek uyumak beni mutlu ediyordu. Öyle düşündüm ve huzurlu bir uykuya daldım…

"Bir gün yolda yürüyordum 

 Bir şarkı duydum

KALBİM ACIDI..."